BOKKA w Gdańskim Teatrze Szekspirowskim

BOKKA to najbardziej tajemniczy fenomen polskiej sceny muzycznej. Nikt nie wie kim są, występują w maskach, a z fanami porozumiewają się bez wypowiadania słów. I nie są to żadne fanaberie, o nie! Za całą tą otoczką kryje się głębsza filozofia. W końcu w muzyce chodzi o muzykę. A to im wychodzi świetnie. Więc cóż chcieć więcej?

Wczorajszy koncert odbył się w gdańskim Teatrze Szekspirowskim. Chociaż przechodzę obok niego niemal każdego dnia, nie miałam nigdy okazji żeby zobaczyć, jak prezentuje się w środku. Powiem jedno: robi wrażenie. Budynek jeszcze pachnie nowością, bo ceremonia otwarcia miała miejsce zaledwie w połowie września tego roku. 

Gdy po wejściu udało się nam (to znaczy mi i moim trzem kompankom) wydostać z labiryntu białych korytarzy i przemieścić się do sali koncertowej wszystkie, jak jeden maż, stwierdziłyśmy - wow! Wszystko było drewniane: podłoga, scena, ściany... A to oznacza jedno - świetna akustyka. I nie myliłyśmy się. Powyższe zdjęcie podkradłam z bokkowego fejsa. Myślę, że sam zespół też był zachwycony faktem, że grał w takim niesamowitym miejscu.

To nie był pierwszy koncert BOKKI w Gdańsku. Na początku tego roku grali w klubie Żak, i tam również miałam okazję ich posłuchać. Jednak były to zupełnie różne przeżycia.

Zarówno na koncert w Żaku jak i na występ w Teatrze wszystkie bilety zostały wyprzedane. Niemniej jednak odnoszę wrażenie, że Żak zgromadził w większości widownię "z przypadku". I nic dziwnego, bo był to dopiero debiut zespołu. W Teatrze towarzystwo zdecydowanie bardziej było nastawione na słuchanie, oglądanie, a co niektórzy nawet - tańczenie. Tak jak przypuszczałam, architektura teatru zrobiła swoje, bo nagłośnienie było kla-sa (w przeciwieństwie do występu w Żaku, gdzie wokalistka była totalnie zagłuszona przez muzykę i nic nie dało się z tym zrobić).

Na wczorajszym koncercie zespół nie ograniczył się wyłącznie do zagrania utworów z pierwszego krążka, ale zaprezentował też nowy materiał, kilka coverów (Joy Division!) i nowych aranżacji starych kawałków (Towns of Strangers w wersji wixa - najlepiej!).

O samej muzyce nie chcę mówić, bo to trzeba usłyszeć, a nie przeczytać. Jedyne co, to coraz bardziej się utwierdziłam w przekonaniu, że BOKKA poszła w najlepszym z możliwych kierunków - skandynawskiej szkoły electro, nawiązując tym samym m.in. do The Knife czy Fever Ray.

Tym, co zasługuje na szczególne brawa są wizualizacje. Pierwszy raz byłam na koncercie z tak dobrą oprawą graficzną. Niestety nie udało mi się uchwycić żadnego ładnego obrazka, bo wolałam cieszyć oczy, niż robić zdjęcia ;)

Pod względem organizacyjnym koncert dopięty był na ostatni guzik, co się rzadko zdarza. Teatr Szekspirowski stanął na wysokości zadania i udowodnili, że są gotowi nawet na takie koncerty. (Szczególny plus za funkcjonowanie szatni! Zero kolejek, wszystko poszło płynnie i bez przepychania)

Koncert oceniam na 10/10. Cieszę się, że miałam okazję zobaczyć zespół po raz drugi. Dzięki temu niesmak z Żaka zupełnie poszedł w zapomnienie, więc teraz mogę wypowiadać się o zespole w samych superlatywach (ba, zawsze wierzyłam w ich potencjał!). 

BOKKA gra na światowym poziomie, więc i światowa sława się im należy! Mocno trzymam kciuki, żeby się im udało, bo takiego towaru eksportowego nam trzeba.

Na koniec przybiłam sobie nawet piątkę z wokalistką (jeeejaaa, ręki myć nie będę do następnego koncertu ;P)

O, a tu kolejne kradzione zdjęcie z bokkowego fejsa. Kto się bawi w "gdzie jest Wally?" (jestem na zdjęciu, i to nawet dość widoczna!)

CZEŚĆ BOKKA, MIŁO BYŁO WAS WIDZIEĆ!